neerlandés » alemán

Traducciones de „klokke“ en el diccionario neerlandés » alemán

(Ir a alemán » neerlandés)

Mostrar un resumen de todos los resultados

klok·ken: verbo
klok·je: sustantivo
klon·ken: verbo
kloek: sustantivo
klonk: verbo
klo·te: adjetivo y adverbio
klok·rok: sustantivo
klom·men: verbo
klop·pen: verbo
klos·sen: verbo
klot·sen: verbo
klod·der: sustantivo
klon·ter: sustantivo
klont·je: sustantivo
klooi·en: verbo

Los resultados a continuación se escriben de forma parecida: klokken , klokje , klonken , klote , klonk , kloek , klooien , klontje , klonter , klodder , klotsen , klossen , kloppen , klommen y/e klokrok

klok·ken¹ <klokte, h. geklokt> [klɔkə(n)] V. intr.

1. klokken (werktijden laten vastleggen):

klokken

stechen

2. klokken:

klokken (geluid ‘klok’)

glucken

klokken (vloeistof)

gluckern

de melk stroomt klokkend in het glas

die Milch gluckert in das Glas

klok·je <klokje|s> [klɔkjə] SUST. nt

klokje

Uhr f

klon·ken V.

klonken 3. pers. pl. imperf. van klinken¹, klinken²

Véase también: klinken , klinken

klin·ken² <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. intr.

klin·ken¹ <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. trans. (ambacht(elijk))

klinken

(ver)nieten

buizen/platen klinken

Röhren/Platten (ver)nieten

het zit geklonken fig.

die Sache ist unter Dach und Fach

kloek¹ <kloek|en> [kluk] SUST. f

kloek

Glucke f

kloek

Gluckhenne f

klonk V.

klonk 3. pers. sing. imperf. van klinken¹, klinken²

Véase también: klinken , klinken

klin·ken² <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. intr.

1. klinken:

klinken (luiden, galmen)

klingen

klinken (luiden, galmen)

(er)tönen

klinken (weerklinken)

erklingen

er klinkt een luid gejuich

ein lautes Jubeln erklingt

er klonk een schot

es knallte ein Schuss

zijn stem klonk triomfantelijk

Triumph klang in seiner Stimme

zuiver/vals klinken

rein/falsch klingen

2. klinken (toeschijnen, voorkomen):

klinken

klingen

klinken

sich anhören

dat zal u vreemd in de oren klinken

das wird Ihnen fremd vorkommen

dat klinkt ongelofelijk

das hört sich unglaubwürdig an

dat klinkt ongelofelijk

das klingt unglaubhaft

3. klinken (toosten):

klinken

anstoßen

op iets klinken

auf etw acus. anstoßen

klin·ken¹ <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. trans. (ambacht(elijk))

klinken

(ver)nieten

buizen/platen klinken

Röhren/Platten (ver)nieten

het zit geklonken fig.

die Sache ist unter Dach und Fach

klo·te [klotə] ADJ. pred. vulg.

klote

lausig

klote

mies

klote

beschissen vulg.

klote

Mist pred.

klote

Mist- atrbv.

dat is zwaar klote

das ist großer Mist

dat is zwaar klote

das ist große Scheiße

klok·rok <klokrok|ken> [klɔkrɔk] SUST. m

klokrok

Glockenrock m

klom·men V.

klommen 3. pers. pl. imperf. van klimmen

Véase también: klimmen

klim·men <klom, h./i. geklommen> [klɪmə(n)] V. intr.

1. klimmen:

klimmen (klauteren)

steigen

klimmen (met handen en voeten vooral)

klettern

in de pen klimmen fig.

zur Feder greifen

naar de top van een berg klimmen

zum Gipfel eines Berges emporsteigen [o. emporklettern]

op een toren klimmen

auf einen Turm steigen

2. klimmen (rijdend, fietsend):

klimmen

klettern

3. klimmen:

klimmen (omhoog gaan: water, vloed)

steigen

klimmen (omhoog gaan: zon)

emporsteigen

klimmen (omhoog gaan: weg)

ansteigen

4. klimmen (toenemen, vermeerderen):

klimmen

steigen

klop·pen¹ <klopte, h. geklopt> [klɔpə(n)] V. intr.

1. kloppen:

kloppen (hoorbaar slaan)

klopfen

kloppen (hoorbaar slaan)

pochen

kloppen (m.b.t. de hartspier ook)

schlagen

tegen een muur kloppen

an eine Wand klopfen

er wordt geklopt

es klopft

2. kloppen (overeenkomen, passen):

kloppen

stimmen

een kloppend antwoord

eine richtige Antwort

dat klopt

das stimmt

kloppen met de feiten

mit den Tatsachen übereinstimmen

klos·sen² <kloste, h. geklost> [klɔsə(n)] V. trans.

1. klossen (opwinden):

klossen

spulen

klossen

aufwinden

garen klossen

Garn spulen

2. klossen (ambacht(elijk)):

klossen

klöppeln

klot·sen <klotste, h. geklotst> [klɔtsə(n)] V. intr.

klotsen

klatschen

klotsen

schwappen

klotsen (zachtjes)

gluckern

klotsen (zachtjes)

glucksen

klotsen (van golven)

kabbeln al. norte

klod·der <klodder|s> [klɔdər] SUST. m

klodder

Klecks m

klon·ter <klonter|s> [klɔntər] SUST. m

klonter

Klumpen m

klonter (bloedprop)

Pfropf m

klonter (in melk, soep)

Klümpchen nt

klont·je <klontje|s> [klɔncə] SUST. nt

1. klontje:

klontje (kleine klont)

Klümpchen nt

klontje (boter)

Flöckchen nt

2. klontje (blokje suiker):

klontje

Zuckerwürfel m

klontje

Stück nt Zucker

zo klaar als een klontje

klar wie Kloßbrühe

klooi·en <klooide, h. geklooid> [klojə(n)] V. intr.

1. klooien:

klooien (stuntelen, prutsen)

stümpern

klooien (slordig)

schludern

klooien ((onhandig) knutselen)

herumbasteln

2. klooien:

klooien (zeuren)

herumnörgeln

klooien (aandringen)

keine Ruhe geben

Consultar el diccionario

neerlandés

Traducciones de „klokke“ en el diccionario neerlandés » alemán

klok·ken1 <klokte, h. geklokt> [klɔkə(n)] V. intr.

1. klokken (werktijden laten vastleggen):

2. klokken:

klok·je <klokje|s> [klɔkjə] SUST. nt

klon·ken V.

klonken 3. pers. pl. imperf. van klinken¹, klinken²

Véase también: klinken , klinken

klin·ken2 <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. intr.

1. klinken:

2. klinken (toeschijnen, voorkomen):

3. klinken (toosten):

klin·ken1 <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. trans. (ambacht(elijk))

kloek1 <kloek|en> [kluk] SUST. f

klonk V.

klonk 3. pers. sing. imperf. van klinken¹, klinken²

Véase también: klinken , klinken

klin·ken2 <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. intr.

1. klinken:

2. klinken (toeschijnen, voorkomen):

3. klinken (toosten):

klin·ken1 <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. trans. (ambacht(elijk))

klo·te [klotə] ADJ. pred. vulg.

klok·rok <klokrok|ken> [klɔkrɔk] SUST. m

klom·men V.

klommen 3. pers. pl. imperf. van klimmen

Véase también: klimmen

klim·men <klom, h./i. geklommen> [klɪmə(n)] V. intr.

1. klimmen:

2. klimmen (rijdend, fietsend):

3. klimmen:

4. klimmen (toenemen, vermeerderen):

klop·pen1 <klopte, h. geklopt> [klɔpə(n)] V. intr.

1. kloppen:

2. kloppen (overeenkomen, passen):

klos·sen2 <kloste, h. geklost> [klɔsə(n)] V. trans.

1. klossen (opwinden):

2. klossen (ambacht(elijk)):

klot·sen <klotste, h. geklotst> [klɔtsə(n)] V. intr.

klod·der <klodder|s> [klɔdər] SUST. m

klon·ter <klonter|s> [klɔntər] SUST. m

klont·je <klontje|s> [klɔncə] SUST. nt

1. klontje:

2. klontje (blokje suiker):

klooi·en <klooide, h. geklooid> [klojə(n)] V. intr.

1. klooien:

2. klooien:

Consultar el diccionario

Enlaces de acceso para más información

Envíanos tu opinión

Entrenador de vocabulario

Synonyms

Mi historial de búsqueda

klok·ken¹ <klokte, h. geklokt> [klɔkə(n)] V. intr.

klin·ken² <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. intr.

klin·ken¹ <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. trans. (ambacht(elijk))

kloek¹ <kloek|en> [kluk] SUST. f

klin·ken² <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. intr.

klin·ken¹ <klonk, h. geklonken> [klɪŋkə(n)] V. trans. (ambacht(elijk))

klop·pen¹ <klopte, h. geklopt> [klɔpə(n)] V. intr.

klos·sen² <kloste, h. geklost> [klɔsə(n)] V. trans.